The story about the hare and the turtle…
Op 22 juni 2025 vond de eerste manche van het Belgisch Kampioenschap Streetfishing plaats in het Waalse Seneffe. Het wedstrijdparcours: 10 kilometer kanaal, enkele bruggen en een idyllische kreek waar je als visser spontaan van begint te …
Sommige deelnemers dachten dat ze zich voor de marathon van Brussel hadden ingeschreven. De meest veelbelovende stekken bevonden zich op 20 minuten lopen van de start!
Wat doe je dan als rimpelrocker? Fluo sportschoenen aantrekken en je beste tijd op de 2400 meter proberen te verbeteren? Of ….
Plan B: gewoon de eerste tien meter van je sector claimen en vissen maar.
Terwijl velen bezig waren met hun 10.000 stappen voor de dag kon ik na enkele minuten al een eerste baars(je) vangen, en een tweede …
Doel van de dag: twee keer drie uur vissen waarin telkens je vier grootste baarzen, twee snoekbaarzen en één snoek meetellen voor het eindklassement.
Alles wordt geregistreerd in een fancy fishing app. De maten, de soorten, de foto’s, en vooral: het scorebord. Live. Voor iedereen zichtbaar. Elke vangst is onmiddellijk zichtbaar, net zoals de vangstlocatie! Sommige deelnemers zagen dat er aan de start prima vis werd gevangen, frustrerend. Vooral als je net je derde kilometer hebt gelopen op zoek naar die ene vis.
Een beetje lui, jazeker! Heel veel geluk, zeker en vast! Het resultaat: een 1 op het scorebord.
In de namiddag: hetzelfde maar dan 10 meter meer naar rechts. God zag me wel heel graag die zondag. Na een uurtje een snoekbaars van 60 cm als bonus … what the hell!
Samen met vier baarsjes van rond de twintig cm en een tweede mini snoekbaars goed voor een tweede één!
Over de concurrentie zijn we duidelijk, jonger, knapper, sympathieker, sneller, beter. Dat dit onmogelijk kan worden herhaald is ook een feit.
Ik heb wel een fantastisch verhaal om later te vertellen aan mijn kleinkinderen: dat van de “haas en de schildpad”. Op naar manche twee in oktober.
Omdat deze mij niet opa, bompa … maar Yoda noemen:
“Lopen, ze doen. Vangen, ik doe.”
