Tingelingeling! Tijd om op te staan en naar Gent te bollen voor het grootste StreetFishing evenement van het land. Buiten komen en merken dat het echt wel koud is!
Open Street Gent is altijd al groot geweest, en dit jaar was het nog groter. Ruim 200 vissers enthousiast roepend en lopend een stad zien inpalmen, het is een waar spektakel. Zelfs VTM kwam hier op af.
De Stekelridders konden niet voltallig zijn, dus er moest beroep gedaan worden op een gastvisser, een vismaat uit de vorige eeuw zonder enige ervaring met StreetFishing en de Ultra-Light kunstaasvisserij.
Openbaar vervoer is toegelaten, dus ’s morgens sprongen wij op de tram. Een SMS-ticketje, even kijken op de app van De Lijn, en hop! Heel handig voor semi-gehandicapten.
Ons plan was de Voorhuidebrug te bereiken voor de stappers, en een grootmoe van zeker 100 jaar oud wist perfect waar we het over hadden, en wees ons de afstaphalte aan.
Na enkele minuten vissen arriveerden de eerste stappers van team FTF, uiterst verbaasd en lichtjes geprovoceerd.
Nog in het eerste kwartier kon Chambrant een net ondermaatse snoekbaars landen, het zag er veelbelovend uit voor Stekelridders 1.
Ook onze stand-in Stekelridder kon direct overweg met het lichter materiaal, en tikte al snel enkele minibaarsjes uit het water.
Maar het was algemeen taai, we moesten dicht tegen en in houtwerk vissen om aan visjes te komen. En na een visje of 2 of 3 was een stek ook meestal uitgeput.
Een korte excursie naar de dokken leverde enkel een gemiste snoekbaars en wat grondels op. 0 punten dus.
De Centrale serveerde traditiegetrouw stoofvlees met frieten, wederom 200 maal. De organisatie van OSG is werkelijk indrukwekkend: alles goed geregeld, alles op tijd, iedereen tevreden. En iedereen viste volgens het reglement, want op elke hotspot was een oplettende referee aanwezig.
Ons plan voor de 2e wedstrijdhelft was gelijkaardig: de tram op, weg van de massa. Helaas liet de digitale techniek het hier afweten: we zijn op het juiste tijdstip op een tram gestapt met de juiste nummer, juiste kleur, en de juiste eindhalte. Maar iets moet toch fout geweest zijn, want we zijn beland in Moscou, ver buiten het parcours. Moscou het Gentse stadsdeel uiteraard, niet de Russische stad.
Na bijna een uur vertraging en verminderd vertrouwen in het openbaar vervoer, belandden we terug in hartje Gent. Maar door de wegwerkzaamheden, smalle straten, hoge gebouwen, en daardoor slecht functionerende GPS, was het een uitdaging om bevisbaar water te vinden. Voor niet-Gentenaars kan de binnenstad een ware doolhof lijken. Sommige kaden zijn bewandelbaar, andere niet. Soms is het water onbevisbaar ondiep, soms niet. Soms hebben de toeristenbootjes respect voor de vissers, soms varen ze los tegen de brug.
StekelRidders team 1 en 2 hebben hier aparte paden bewandeld, team 1 heeft rondgehangen in de jachthaven, waar continu elke hoek van elke brug bezet was door een koppel. Toen een anderstalige deelnemer tussen de open anderhalve meter tussen mij en de brug kroop om met shads te plonzen die langer en zwaarder waren dan onze grootste vis, werd het pijnlijk duidelijk dat dit niet bevorderlijk is voor de visserij. Als ik alleen een stek bevis, is het beste er na een kwartier af. Doe dat kwartier maal 12 en maal 8 of 10 vissers, en de vis weet niet meer waar kruipen.
Maar wij wel! Uiteindelijk hebben we nog een serie minibaarsjes kunnen vangen op 20cm water, tegen een rietkraagje in de kant. Met de onderlijn half boven water! Afgebleekte exemplaren zitten in Gent ook.
We waren naar Gent getrokken met 2 doelstellingen.
1) Ons amuseren
2) Provoceren 🙂
In de slotminuten wist SuperVlieg toch nog de ultieme provocatie te doen: voor de deur van Patrick Foley’s stond zeker nog 60 man de laatste minuten uit te vissen, zonder veel hoop op bonusvis. Voor 120 wijd geopende ogen sleurt hij er nog een net ondermaatste snoekbaars uit na 1 worp.
Dikke hoeraatjes voor de Supervlieg! 🙂