Rigging

Deze keer zit onze bonustip niet verstopt, maar beginnen we er gewoon mee: rigging is super-super-super-super-super-superbelangrijk!
Rigging, in het mooi Nederlands ‘oprijgen’, of ‘aanhaken’. Hoe een shad op de haak prikken dus.

Punt 1: Oriëntatie

Alle shads met een staart, hebben een richting. In dit geval maakt Reins het ons gemakkelijk door het lijfje ovaal van doorsnede te maken. Dat geeft iets om op te richten: door de lange kant of de korte kant prikken, en liefst zo recht mogelijk.

Dit is door de smalle kant geprikt, dus loodrecht op het plat van de staart. Gevolg: de staart wappert niet op of neer, maar naar de zijkant. Je aas daalt af in een spiraal!

In het heetst van de zomer kan het soms baarzen op hol brengen, maar het zorgt vooral voor problemen met gedraaide lijn, zelfs met een wartel.

Allright, door de lange kant dus, perfect recht. Maar staart naar boven, of staart naar beneden?

Het antwoord is: staartpunt naar beneden. Want anders zal dit je lot zijn: staartjes die zich vastprikken op de haakpunt. Verloren tijd is verloren vis! Om nog niet te spreken van het verjagend effect dat het heeft als je zoiets door het water trekt. Altijd staartpuntje weg van de haakpunt.

Bijkomend voordeel: de staart zal het achtereind van je shad licht omhoog duwen, en een neus-op-de-bodem-staart-omhoog houding lokt meer aanbeten uit, om dezelfde reden dat een verticaalaanbeet altijd in de neerwaartse fase komt.

Ok, mooi recht, staart omlaag, is het nu goed?

Neen, teveel kop. De haakpunt is teveel bedekt, dat verhindert inhaken. Hoe meer de haakpunt vrij en onbelemmerd is, hoe minder missers. Dit is geen mierenneukerij, het verschil is enorm.

Dit is dan weer te weinig kop. Mooi inhaken zal wel lukken, maar de shad scheurt snel los.

Dit is ongeveer de juiste hoeveelheid shad meegepakt, ongeveer een derde tot de helft van de dikte of diameter.

En nog is het niet top. Als je goed kijkt, zie je dat de haak nogal veel keel gehaakt heeft, en weinig neus. Zodoende glijdt de shad richting haakpunt, en kan hij weer het inhaken belemmeren, of de vis van de haak wippen na het haken.

Zo is het goed. Weinig onderlip, en door het voorhoofd naar buiten. De shad schuift weg van de haakpunt. Minder lossers zo.

Zo kan het ook nog, gewoon rechtdoor. Maar het vorige is iets beter.

Dit is ook nog een geldige optie: door de keel erin, en door het puntje van de neus eruit. Dit is de favoriete manier van held Aaron Martens. Het is een beetje wiervrij, en het zorgt ervoor dat haak en shad meer 1 stijf geheel vormen. Volgens ons is dit belangrijker voor shads met puntstaartjes, waar je de shads zelf actie moet doorgeven, en niet zozeer van toepassing voor alles met een zwemstaart of krulstaart. Na het inhaken klapt de shad ‘de bocht om’ waar hij ook uit de weg zit.

Volgend detail: haakmaat. De haak in deze foto is te klein, de ‘gape’ moet groter zijn dan de shad hoog is. De shad is de foto is van superzacht rubber, dus het kan nog net. De haak in de foto’s hierboven is ideaal.

Deze haak is te groot.

Deze haak is ongeveer goed. Let weer: weinig onderlip, door het voorhoofd naar buiten. De haakpunt is vrij.

Deze haak lijkt te groot, maar is het niet. Deze shad is namelijk van heel taai rubber gemaakt, en dan moet het gewoon iets meer zijn.

Je kan je afvragen: de haak zo helemaal vooraan, wat gebeurt er dan als de vis in de staart bijt?

Wel, een soepele hengeltop maakt veel goed, en aaslengte aangepast aan het formaat vis dat er zit, helpt ook. Maar soms bijten ze in de staart, en lijkt een lange haaksteel een goed idee.

.

En dat werkt, maar dit is soms een nadeel. Een paar weerhaken op de haaksteel kunnen helpen, maar effectief is het allemaal niet. En dat opgepropt rubber in de haakbocht wipt de vis van de haak bij een spannende dril. Echt goed is deze methode niet.

Ode aan de offset haken! De offset is die rechte hoek aan het oog, die de boel op zijn plaats houdt. De haakpunt zit ergens halverwege de shad, ver genoeg naar achter om staartbijters te haken, en ver genoeg naar voor om de staartactie niet te hinderen.

Bijkomend voordeel: je kan de haakpunt ‘Texposen’, voor wiervrijheid. Minder vasthangers, minder kwijtgespeeld materiaal. En belangrijker: je kan veel dichter tegen obstakels vissen.

Enig klein minpuntje hier: zo’n EWG (Extra Wide Gap) haakt meestal keigoed, en heel soms gewoon niet. EWG haken zijn meer geschikt voor dikke kunstaasjes.

Voor wormvormige shads zijn er deze ‘offset worm hooks’, die passen beter. En dat is echt top: heel wiervrij, en ze haken echt agressief in. Ze pakken veel vlees mee, dus lossers komen bijna niet meer voor.

Veel missers? Haal dan je voordeel uit dit artikel!