De Exist is het paradepaardje van Daiwa. Maar dit paardje is wat mishandeld geweest. Kunnen we het nog genezen? Of is het einde nabij?
Eerst het achtergrondverhaal.
Dit is een Exist, modeljaar 2010. Dat was het paradepaardje, 11 jaar geleden. Nog voor de machtige LT reeks, en nog voor de echte Monocoque constructie. Maar al wel met Zaion en MagSeal. Een molen die ooit 700€ gekost heeft, dus we zouden toch wat tekenen van kwaliteit willen terugvinden.
Dit exemplaar heeft menig kapitale zeebaars getakeld, en is af en toe per ongeluk eens in de Noordzee gegleden.
MAAR!!! Hij is meestal netjes afgespoeld, bij de mannen van de surfclub, onder de douche. Dat maakt een groot verschil, als je het zout en de krokante korrels al voor een groot deel kan wegspoelen.
Ware het niet … … dat de douches van de surfclub ZOUT water spuiten! Echte surfers hebben dat nodig om hun lange blonde lokken zo wanordelijk mogelijk te houden.
Dat is een foutje geweest. Zonde ook hé, als je weet dat elke mens standaard uitgerust is met een apparaat om zoet en zout te onderscheiden. Dat apparaat heet: een tong. Je moet geen medisch diploma hebben om dat te weten.
Maar bon, laat ons zien wat er te redden valt, en ontdekken hoe zo een paradepaardje er vanbinnen uitziet.
Plops! Achter dit dopje vinden we de eerste vastgelopen lager: die van de zwengel.
En schimmel. Groene.
Blauwe loctite, dat is de zachtste. Zeer goed.
Ah, MagSeal lagers! Dat ze dat op deze schaal kunnen maken hé, 4 bij 7 bij 2,5 millimeter.
Een gat kan je uitflossen met een pijprager. Te koop in de pijpwinkel.
Kunststof kan je reinigen en opblinken met siliconenspray.
Lagers kan je uitspuiten met brake cleaner.
Iewww… goor! Hier zit een half Noordzeestrand in. En een aangespoelde potvis!
Spoelen en herhalen, tot er niets meer uitkomt.
Dit viel eigenlijk best mee. De vastzittende lager is terug tot leven gekomen. Waarschijnlijk omdat dit corrosiebestendige lagers zijn, de zogenaamde CRBB. Dat is onverwacht. En een bonus.
Elk artikel moet tips bevatten, dat is een regel. Die dunne shims, die mag je zeker niet kwijt raken. Dus als je het boutje terug monteert, kan er niks ontsnappen.
Indrukwekkende zwengel, trouwens. (That’s what she said!) Elk artikel moet ook onderbroekenhumor bevatten, maar dat is meer een richtlijn dan een echte aanbeveling. Maar deze zwengel is vederlicht en zeer, zeer krachtig. En de handgreep is perfect om serieus kracht te zetten. Dit is het soort handgreep dat standaard zit op alle Daiwa modellen vanaf maat 3000.
Vervolgens kijken we naar de slip. (Onderbroekenhumor!)
Die is eigenlijk in topstaat. Bij het afspoelen is de slip altijd helemaal toe gedraaid, maar dat is eigenlijk niet eens nodig. De afdichting werkt altijd. Er is daardoor wel wat vet richting de randen geperst, maar dat is snel aangevuld.
Dit is een slip met meerdere platen, en de verankering van de middelste plaat, gebeurt aan de buitenkant met 4 nokjes. Werkt absoluut boterzacht, ook na 11 jaar.
Dit is het bastard miniatuurclipje van de spoelsteun. Niet verliezen!
Heel die santeboetiek moet er af, voor je het pinnetje kan verwijderen. Als je daar tegen duwt, komt alles vrij, en kan je verder. Dat zijn allemaal zo van die dingen, de eerste keer krab je in de haren, maar de derde keer doe je dit op 10 seconden, met beide vingers in de neus en de handen op de rug.
Alle kleine stukjes mogen in een afsluitbaar potje, en dan komen we aan het verwijderen van de rotor. Dat is een groot onderdeel waar gemakkelijker aan te werken is, als het verwijderd is.
Als je onachtzaam de rotor verwijdert, kan het zijn dat je de bus uit zijn MagSeal hol trekt. Hier heeft de MagSeal olie 11 jaar lang zijn dienst gedaan, maar veel is er niet meer van over.
We werken verder aan de rotor.
Jakkes! Iew! Schimmel enal!
Anderzijds: alle dekseltjes zijn gemaakt van heel stevig en licht plastic, en alle boutjes zijn van zeer hoge kwaliteit. Allemaal zeskantjes. Komt vlot uit mekaar.
Dit is ook het punt waar je een springveer door de kamer kan lanceren.
Oh kijk! Een teflon busje!
Zo een flinterdun busje is een dure, intensieve oplossing voor een goedkope of mismeesterde molen, om speling weg te werken. Hier biedt Daiwa deze oplossing al preventief aan. Zo kan slijtage bijna helemaal vermeden worden.
Dit is absoluut top.
Kijk ook naar die randjes van het plastic stuk, hoe scherp en precies! Als de Japanner zelf iets maken, dat is toch van een ander niveau.
Met de beugel verwijderd, kunnen we verder werken. Dit is de Air Bail, hol en in 1 stuk.
Tip: van het knotsen en transporteren, buigen molenbeugels dikwijls uit. En dan komt er spanning op alle scharnieren te staan, en dan slijt de boel uit. Af en toe de beugel terug in vorm wringen is aan te raden.
Maar hier is dat bijna niet nodig. Goede en lichte materialen zijn gebruikt. Heel die rotor is belachelijk licht, trouwens. En heel, heel stevig.
Een lijnroller met MagSeal! Dat is een klein mirakel, en een sterk staaltje techniek. En het blijkt te werken, want na 11 jaar zout water, zit hij nog niet vast.
Rode loctite op de schroefdraad, kwestie van zeker te zijn dat we zeker zijn.
We maken alles 37 keer zuiver, en we zullen de rotor al terug assembleren. Met goed wat vet op de scharnieren.
Dit is hoe je de springveer terug assembleert: even de zwaartekracht gebruiken om alles samen te houden. Alles vol zompen met vet helpt ook om de boel aan mekaar te laten plakken. Dan is het alleen een kwestie van je vingers ook niet te bevettigen.
Zo zit dat in mekaar, heel netjes allemaal. Dit gebied kan bij goedkopere Shimano molens echt een ramp zijn.
Zo is te zien dat er geen spanning op de beugel zit.
Klaar met de beugel. Nu eens kijken wat er in het binnenwerk zit.
Dit soort grote dunne shim zit altijd voor de anti-retour.
Vuile, smerige schmutz!
MagSeal werkt, en het werkt nog, ook al is het gestopt met werken. Als de MagSeal olie vers is, vormt ze een barrière tegen vuil. Maar als de olie na een aantal jaren vol vuiltjes zit, dan nog blijft ze wel aan de randen hangen, en houdt ze het merendeel van het vuil toch nog tegen.
Bweikes, krokant en beschimmeld. Wat een wonder dat deze molen nog vrij goed draaide.
De hoofdlager zit vol vet. En zelfs dat is een corrosiebestendige, zwarte.
Zo ziet vet er uit als je het 11 jaar lang met zeewater overspoelt. Een beetje goor.
2 Schroeven later… De binnenkant van de tandwielkast is een beetje schmutzig, maar lang niet zo erg als het zou kunnen zijn.
Dat kroontandwiel komt er enkel uit, als de as helemaal vanachter zit.
Het is misschien een detail: maar dit is geile schnizzle. De schroefdraad is niet een halfbakken gat, zoals bij vele andere molens. De schroefdraad is een ingegoten metalen bus! Dat is zeer geavanceerd. En het draagt enorm bij aan de levensduur van de molen.
En ook de rest van de plastic behuizing is van het hoogste niveau: alle gietlijnen zijn kaarsrecht, perfect scherp, en alle plastic is vezelversterkt. Dat is ongezien, bij een molen van 11 jaar oud.
De shim aan de achterkant van de pinion is altijd gegolfd. En hier zien we een tip om kleine onderdelen te monteren in vettige plaatsen: plak ze tegen een ingevette schroevendraaier. Vet is ook tijdelijke lijm.
Kijk naar die tandwielen, wat een juweeltjes!! Die zou je zo rond je nek kunnen hangen, aan een kettinkje. Dit is kwaliteit. Het metaal is ook hard.
Na een kuisoperatie en een likje vet, ziet dat er zo uit. Het mag ook gezegd wezen, dat elk onderdeel op zijn plaats valt, en dat alles perfect tientallen keren te servicen is.
Zo is de behuizing terug toe.
Volgende stap: schoenen opladen, en naar Flandersfietser stappen voor een drupje MagSeal olie.
Nice!
Heel de rotor er terug op.
Zwengel terug in mekaar, tsjoeppeke er terug op. Alles valt op zijn plaats. Niks wringt, niks spant. Wat een absoluut genot.
Dit is het pinnetje van de spoelsteun.
Alles terug in mekaar, even testen, en ….. een kleine knarsing?! Wat?
Dit is geen ramp. Dat wil gewoon zeggen dat er nog ergens een paar zandkorrels zitten. En in 99% van de gevallen, zitten die in de anti-retour.
Dus: even terug open.
Hier is te zien dat je perfect een molen kan open leggen, zonder de MagSeal te verstoren. Het is gewoon een kwestie van voorzichtig te zijn.
Dit is een testje: de anti-retour ligt nog op de tafel, en we zetten even de rotor terug vast om te testen. Resultaat: geen geknars. Dus het is de anti-retour.
Zomp zomp, spuit spuit, was was. Daar blijft vuil uitkomen, zie je het hangen?
Anti-retour lagers hebben een cage als een labyrint. Elke roller heeft ook een gekruld veertje, dus vuiligheid kan echt achter alle hoekjes gaan zitten, en goed vasthouden.
Een halve bus brake cleaner later, komt er geen vuil meer van af. En de molen loopt terug als een zonnetje.
Prachtig! Succes!
Wat wil dit nu allemaal zeggen, als we dat van op een afstand bekijken?
Dit is een molen met 11 jaar zee-ervaring. Hij is behoorlijk mishandeld geweest. Maar na een stevige onderhoudsbeurt, is hij zo goed als nieuw. letterlijk: zo goed als nieuw! Nergens zit ook maar de minste speling op, niks is uitgeleurd, niks is beschadigd. Niks is versleten.
Corrosiebestendige lagers, MagSeal, fancy materialen,… dat kost allemaal geld, maar het brengt ook op. Als je een molen lang en hard gaat gebruiken, is het een wijze investering.
De mannen van Daiwa kunnen de perfecte molen maken. En ze willen het ook doen, als jij er 700€ voor wil neertellen.