Dit is Bryan Thrift. Hij vist de Amerikaanse FLW pro series, en heeft daarmee al 2 167 371 dollar verdiend. Dat leest u juist, dik 2 miljoen! De FLW liga is de laatste jaren iets minder de top van de top dan de rivaliserende B.A.S.S. Elite series, maar toch. De jongen kan vissen.
Elke professionele angler heeft zo zijn specialiteit, en die van Bryan is running and gunning. Hij heeft er zelfs een seminarie over op Bass University.
In het kort: hij legt 16 tot 20 baitcasters klaar op zijn werpdek, met een beetje vanalles opgetuigd. En dan knalt hij van stek naar stek, gemakkelijk 100 stops op een dag. Als het goed is, met een patroon of 2-3 in gedachten. En zo valt hij heel dikwijls in de prijzen. Talloze top 10’s, en zelfs Angler Of The Year in 2010.
Leuk verhaal hé. Lekker kort ook. Beetje ver van ons bed wel. Maar wat is hier nu het praktisch nut van?
Wel, al gemerkt dat de eerste 3 worpen op een stek meestal de beste zijn? Dat is geen geluk, dat is effectief een fenomeen. Er zijn een paar factoren die hier spelen:
De eerste worpen zijn bij een beetje halfbakken ervaren visser ook de beste: langs het kantje, links en rechts langs het obstakel,..
Meer geplons van lood in het water en meer gezwiep en getrappel op de kant = verstoring van de vis. Meestal bollen ze het na een minuutje of zo stilletjes af.
De eerste worpen halen de meest actieve vissen er tussenuit. Vissen zijn niet allemaal perfect synchroon actief of inactief, er zitten altijd buitenbeentjes, asocialen en talmers tussen. (Bij vissers ook!)
De korte versie van het verhaal is: door veel te verkassen, kom je meer actieve vissen tegen.