We zetten de eeuwigdurende zoektocht naar het ideale schepnet voort!
Langer is altijd beter, dus dit is de telescopische steel van 5,35m.
Zo ziet dat eruit, met een net foudraal en alles. En een draagriem voor op de rug.
COMPACT zeggen ze. Ingeklapt is dat 72cm, dat is nog compact te noemen.
Die prijs schurkt heel dicht tegen de 3 cijfers aan, maar je krijgt er ook veel voor. Een héééééééééééle lange stengel, heel mooi afgewerkt, volledig van carbon.
Vanonderen is er een alu draaidop en een rubberen einddekseltje, zoals bij de vaste stokken van vroeger.
Aan alles moeten we kunnen prullen, nog voor het de waterkant gezien heeft. Die dop kan als je hem verwaarloost, loskomen en afvallen. En dan sta je daar met een netsteel waar alles uitfloept.
Daarom doen we een drupje Loctite aan de schroefdraad.
De statistieken, voor wie het interesseert. Dit is trouwens niet de allerlangste, Daiwa heeft ook een versie van 5,90m!
De diameter van de steel blijft vanvoor heel dik, voor de stijfheid. Want laat ons eerlijk wezen: wat ben je met een lange stok, als hij niet stijf genoeg is?
Je moet er uiteindelijk een paar kilo vis mee uit het water kunnen heffen.
De rubberen dop klemt ook heel secuur in het laatste deel. Dat is ook belangrijk voor mensen die hun net ondersteboven op de rug dragen.
De schroefdraad zit wat verzonken in de einddop.
Hola. F**k. M***e.
Dat past wel, maar ons Pafex klapnetje is niet compatibel met zo een dikke steel. Dan zit die knop voor de inklapping tegen de dop gekneld, en dan klapt het niet meer.
Wat doen we daar aan?
Dat is niet genoeg schroefdraad om de afstand te overbruggen. En een rare maat.
Die schroefdraad lijkt op M10, maar is het niet. Net niet. Het scheelt ‘m niks.
Met wat gezoek kunnen we te weten komen dat schroefdraad van netstelen Engelse 3/8 BSF is. Dus 3/8 duim, 9,5mm ofzo, en British Standard Fine. Dat wil zeggen: 20 TPI (threads Per Inch). Dus 20 windingen per duim.
Dat de Engelsen al iets ‘standard’ durven noemen, is al erg, maar dat de visindustrie zo’n belachelijke, archaïsche standaarden wil aanhouden, is nog veel erger.
Enfin ja, misschien is het niet verwonderlijk dat ons Frans klapnetje met Engelse schroefdraad niet past op een Japanse steel….
Bon. Dus. Een langer stuk schroefdraad. Aan het werk!
Het standaard draadeinde is van messing, en zit vast met een rivette. Dat is snel uitgeboord.
Een stuk 3/8 draadeind is bijna nergens te koop, maar op een grote draaibank is dat snel te voorschijn getoverd. We prammen het stuk draadeinde in het klapnet, en we boren een gat op 2,5mm voor schroefdraad van M3. Ter vervanging van die rivette.
Op de draaibank kunnen we dan een inox bus maken van 18mm, om wat ruimte te geven voor de knop van het klapnet. Met een nekske waar de bus in het rubber moet worden gepramd. (Heerlijk hé, dat technisch jargon?)
Voilà! Enkel nog op maat afzagen, en we kunnen testen.
Dat ziet er netjes uit. (Hehe: netjes! Hebt ge ‘m?)
Er is nu genoeg plaats voor de hendel, zodat het klapnet kan klappen. En heel de constructie is zo solide als een berggeit.
Maar nu! De vraag van tien miljoen! Hoe lang is dat eigenlijk, 5,35m?
Dat is zo lang, dat je met je elleboog in de pompbak, Danny Verstraeten onder zijn neus kan kietelen.
Met het net erbij, en een uitgestoken arm, haal je gezwind de 6 meter.
En op de motorfiets steekt dat niet verder uit dan ellebogen of cilinderkoppen. Helemaal in orde!